Wat zie jij?

Er waren drie mannen aan het metselen. Een nieuwsgierige voorbijganger vroeg aan de eerste man wat hij aan het doen was. De man reageerde wat geïrriteerd en zei: “Waar lijkt het op? Ik ben stenen aan het metselen!” De voorbijganger bood zijn excuses aan en liep snel door naar de tweede man en stelde dezelfde vraag. De man reageerde moedeloos: “Ik bouw een muur”. De voorbijganger bedankte de man en liep door naar de derde. En hij stelde weer dezelfde vraag: “Pardon meneer, mag ik vragen wat u aan het doen bent?” En de derde man draaide zich om en zei met een fonkeling in zijn ogen: “Ik bouw een kathedraal voor God!”

Toen Sharon en ik wilden beginnen met re:connect werd ons verteld hoe belangrijk het hebben van een visie is. Het was zelfs zo belangrijk dat men ook zei dat we niet moesten beginnen, voordat we een visie hadden. En natuurlijk luisterden we naar het advies en ontstond er een mooie uitgeschreven droom die onze visie verwoordt, maar eigenlijk hebben we pas na de start van re:connect gemerkt hoe belangrijk een visie echt is.

Visie verandert je perspectief

In de Bijbel lezen we hoe belangrijk visie is.

Where there is no vision, the people perish
– Spreuken 29 vers 18 (King James Vertaling)

En dit kan je als volgt vertalen: Als er geen visie is, dan verwildert het volk. Iemand anders zei het met deze woorden: Een man zonder visie is een man zonder toekomst. En een man zonder toekomst gaat terug naar zijn verleden.

Eerlijk gezegd dacht ik altijd dat visie vooral een droom is, iets wat je je kan inbeelden, iets wat je ziet. Iets wat nog niet is, maar wel zou kunnen gebeuren. Maar ik heb ontdekt dat ik daarmee visie te kort doe. Want het is meer dan dat.

Sinds de middelbare school draag ik een bril en zonder die bril zie ik bar weinig. En soms doe ik dag-lenzen in. Meestal omdat we dan op vakantie zijn en ik ga zwemmen. Of op zonnige dagen wanneer ik mijn zonnebril op wil doen. (En ja, ik weet dat je ook een zonnebril op sterkte kan nemen 🙂 ) En ik had dus een keer mijn lenzen in en wilde weer mijn bril op doen. Dus ik doe mijn lenzen uit en begin mijn bril te zoeken. En je raadt het al, ik kan die bril nergens vinden. Hij ligt niet in de badkamer, niet in de woonkamer, niet in de slaapkamer. Gewoon helemaal nergens te vinden. En na lang zoeken kom ik erachter dat ik mijn bril al die tijd bij mij had in de binnenzak van mijn jas die ik nog aanhad. Het was dus niet genoeg dat ik mijn bril bij mij droeg, ik moest hem opdoen zodat ik er doorheen kan kijken. En zo is het dus ook met visie. Heel veel mensen hebben wel een visie, maar je hebt er niets aan als je hem alleen maar in je binnenzak bij je draagt. Je wereld verandert op het moment dat je kijkt door de bril van jouw visie.

De drie metselaars

Even terug naar die drie mannen die aan het metselen waren. De eerste had geen visie. Die zag puur wat hij deed en dat kan vooral frustrerend zijn als je niet snel resultaat ziet. De tweede man zag vooral de situatie, hij zag muren ontstaan voor zijn ogen zonder de reden te weten waarvoor die muren dienden. Maar de derde man had visie. Het maakte hem weinig uit dat hij misschien maar slechts een deel deed van het grotere werk, maar hij zag zijn werk door de bril van visie, het grotere plaatje.

Stel je voor dat je in de kerk wekelijks de stoelen mag klaarzetten. Dan zou je ervoor kunnen kiezen om te zijn als de eerste man. Gewoon iemand die de stoelen klaarzet. That’s it! En natuurlijk is dat prima, maar ik weet bijna zeker dat je dan sooner or later de passie verliest (als die er al ooit was) om ‘s ochtends vroeg te komen om de stoelen klaar te zetten. En je zou ook de mindset van de tweede man kunnen hebben. Door alle muren die je dan bouwt zou je opeens op een eigen eiland kunnen zitten en het grotere plaatje uit het oog kunnen verliezen. Hierdoor kunnen frustratie en teleurstelling grip op je krijgen. Omdat mensen dan geen rekening houden met jou en jouw taak. Nee, als iemand aan je vraagt wat je aan het doen bent, laat dan jouw antwoord zijn in lijn met het antwoord van die derde man: “Ik creëer een plek voor iemand zodat hij of zij kan horen dat Jezus van hem of haar houdt!”

De waarom-vraag

Maar voordat je kan reageren als die derde man zal je dus eerst moeten ontdekken waarom je doet wat je doet.  En misschien zit je helemaal op de verkeerde plek. Misschien is metselen helemaal niet jouw ding, misschien ben je wel geboren met een kwast in je hand en ben je veel beter op je plek als schilder. Durf jezelf van tijd tot tijd daarom de waarom-vraag te stellen. Waarom doe ik, wat ik nu doe. En begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met trouw zijn. En ik zal ook niet willen zeggen dat je alleen maar moet doen waar je zin in hebt, maar het is zeker niet verkeerd om jezelf van tijd tot tijd de waarom-vraag te stellen. Want als je weet waarom je iets doet, dan zal die wetenschap jou er doorheen slepen op de dagen dat je geen zin hebt om het te doen. En misschien kom je erachter dat het tijd is om te switchen van taak. Want zo kan jij doen waar jij wel gepassioneerd voor bent en creëer je ruimte voor iemand anders om te doen wat jij misschien geen klik meer mee hebt, maar die ander juist wel.

En wanneer je die waarom-vraag voor jezelf hebt beantwoord, dan heb je dus jouw persoonlijke visie te pakken. En wanneer je die hebt gevonden dan kan je kijken hoe jouw visie past in het grotere plaatje. En als blijkt dat dat niet lukt, dan weet je dus ook genoeg. No need for frustration, gewoon als vrienden uit elkaar gaan en elkaar de ruimte geven om dromen na te jagen. Maar als er dus wel een match is, dan weet je het zeker: “Ik ga mij hier inzetten met heel mijn ziel en zaligheid!”

Het maakte die derde man niet uit welke kamer hij aan het metselen was. Of hij nu bezig was in de grote hal, de zaal, de pastorie of het toilet, zichtbaar of onzichtbaar, hij wist hoe zijn werk paste in het grotere plaatje, hij wist dat hij een kathedraal voor God aan het bouwen was!

Mag ik vragen wat jij ziet wanneer jij bezig bent?